July :D)))

Jeszcze ostatnia notka poświęcona ostatnim wydarzeniom jakie miały miejsce w moim życiu, bo w końcu to jest mój blog i moje przemyślenia , moje gdybania ... ;)

Ten blog jest rzadziej odwiedzany , więc mogę sobie pozwolić na takie bardziej osobiste refleksje na temat życia w ogóle i inne też....

July , czyli po polsku LIPIEC, to od zawsze był mój miesiąc najszczęśliwszy ;D)))

Bo w tym miesiącu jest najcieplej przynajmniej od zawsze w Polsce a ja jestem "ludzikiem" ciepłolubnym , bo wreszcie , gdy chodziłam do szkoły to był miesiąc laby , w końcu zawsze były wakacje ! ...

No i dla mnie rzecz najistotniejsza w tym miesiącu od zawsze tj. od swojego urodzenia obchodziłam dwie osobiste uroczystości.

Dzień urodzin i Imienin .

Jedna uroczystość prawie otwierała ten miesiąc a druga zamykała.

W międzyczasie tak po środku miesiąca były jeszcze Imieniny taty - czyli miesiąc jak najbardziej dla mnie aż do tego roku bardzo szczęśliwy ! ...

No cóż, śmierć Taty właśnie w moim ukochanym lipcu, może to tak miało być dla jakieś tam równowagi.

Ostatnie dwa a może trzy miesiące były dla mnie straszne, traumatyczne , bo musiałam się zmierzyć z okropna chorobą i cierpieniem osoby bliskiej.

Chyba każdy będąc dzieckiem ma coś takiego zakodowane, że rodzice są od zawsze , że są guru, do czasu co prawda ale są zawsze po naszej stronie, przynajmniej tak powinno być i u większości tak jest!...

Jednym słowem , że od zawsze byli są i wydaje się , że będą tak do końca.

Dopiero po jakimś czasie , gdy sami wkraczamy w pewien wiek , zauważamy, że są jacyś tacy drobniejsi, słabsi niż nam się dotąd wydawało i że właściwie powoli przejmujemy po nich pałeczkę
jak w sztafecie , w tym życiowym biegu donikąd ...

Te miesiące spędzone razem z tata w szpitalu, to horror.

Moje życie było dostosowane do regulaminu szpitala, który zresztą sobie najpierw skopiowałam z drzwi sali chorych , dostosowałam się do niego, by w końcu jak automat według niego żyć.

Ord. R. X ..... .
7 - 8 Toaleta , zm. pościeli
8:30 - 9 Wizyta lek. i 8:30 śniadanie
9 - 12:30 zabiegi, operacje , opatrunki
12:30 - 13 obiad
14 - 15 zlecenia . godzina wypis.
13 - 16:30 odwiedziny
16:30 - 17 pomiar temperatur
17 - 17:30 kolacja
17:30 - 18 wizyta lekarska
19 - 22 zlecenia lekarskie, opatrunki , toaleta
22 - 6 cisza nocna.

Ta cisza była dla mnie najgorsza, często dzwoniłam zarówno do pielęgniarek czy do gabinetu lekarzy dyżurnych aż do tamtego feralnego dnia , wtedy mimo,że nie mogłam spać nie zadzwoniłam, za to do mnie zadzwonili ze szpitala .

Chyba tak miało być , kupiłam tacie materac przeciwodleżynowy, samopompujący i nawet gotowa byłam kupić , tak kupić lub wypożyczyć łóżko bardziej komfortowe, bo szpital na tym oddziale - chirurgi ogólnej w Radomiu takim nie dysponował , chodziło mi o te elektryczne podnośniki, co by ułatwiały opiekę nad chorym , który z powodu ran był unieruchomiony i każde jego ruszenie było bolesne a pielęgniarki nie mogą wg. przepisów dźwigać ponad 20kg...

Jednym słowem w czasie choroby taty wystąpiło masę problemów, które trzeba było na bieżąco rozwiązywać. No i te afrykańskie upały , duchota na sali , brak wentylacji.

W całym szpitalu w Radomiu tylko na OIOM-ie , czyli na oddziale intensywnej opieki medycznej i na R-ce na kardiologi była klimatyzacja założona. Tak...

Chorzy, zwłaszcza ci ze złym krążeniem ; krwiobiegiem jak i oddechowym z pewnością nie byli w komfortowych warunkach. Zdrowi się ledwo trzymali a Oni , oni marli jak muchy.Do tego osłabiona odporność jak u mojego taty, naprawdę nie miał szans by przetrwać te upały :(

Łóżko miało być w poniedziałek a on odszedł w czasie największych upałów w piątek - w poniedziałek w deszczu był za to jego piękny pogrzeb :(

Krótka historia choroby mojego taty.
Sama, ponieważ się źle czuł , cierpiał na chromanie przestankową, zawiozłam go do szpitala jeszcze w kwietniu. Bo palec u lewej nogi mu się nie goił i obawiałam się ,że się zrobi zgorzel.
Lekarz ocenił chromanie na 4 st. i kazał nam a raczej tacie stawić się do szpitala na 12 maja tak do godziny 11:00 na oddział chirurgii naczyniowej.

Do tego czasu miał wyznaczone leki , które musiał brać w tym i na krzepliwość, były to zaszczyki , które musiał sam sobie robić w brzuch. ;)
Po króciutkim przeszkoleniu u pielęgniarki na przychodni, sama je dawałam tacie.

I się zaczęło , jak w klasycznym horrorze CDN...