MONIDŁO ;)

Monideł powrót do łask.  ::D

Niewtajemniczonym, szybko wyjaśniam ; monidło to swoiste połączenie fotografii i rysunku . 

Zwykle portret na podstawie zdjęcia ślubnego.
Czasem para była razem na jednym  zdjęciu , czasem dwa portrety oddzielne.

Taki wspólny portret , często był tworzony na podstawie oddzielnych zdjęć  , a twórca  domalowywał wszystko ,   tworzył  obraz na nowo .  ;)

Domalowywał co się dało ( lub nie dało ) , według własnego gustu i fantazji  !... 

 Wychodziły czasami ładne portrety a czasami maszkary innymi słowy - " mazidło" ,
ale o nim będzie potem  . 

Charakterystyczną cechą tego zazwyczaj czarno - białego obrazu były podkolorowane na czerwono usta ,
 a na niebiesko oczy.

 Inne detale były retuszowane , a postaciom często domalowywano kosztowne stroje,
wymyślne fryzury czy biżuterię.

P raz pierwszy monidła pojawiły się w Polsce w XIX wieku .

 Była to tańsza alternatywa tradycyjnych portretów rozpowszechniły się szczególnie wśród mniej zamożnych warstw społeczeństwa.

Piszę o tym , bo w pod radomskim Lipsku zorganizowano taką wystawę , tych jakże uroczych  monideł.

Lipską wystawę udało się zorganizować dzięki  mieszkańców  miasta  i powiatu , którzy przeszukali szafy, kufry i strychy w poszukiwaniu zapomnianych już dziś wizerunków.

Najstarsze prezentowane monidło pochodzi z lat 20 , a najnowsze z lat 70. ubiegłego wieku  , można więc sprawdzić , jak ten gatunek twórczości zmieniał się na przestrzeni lat.  :D

Ta piękna i cenna  wystawa, głównie ze względu  na wartość sentymentalną ale nie tylko ,
 jest czynna do 8 grudnia 2013 r w godzinach pracy biblioteki w Lipsku ! ... 

Teraz pytanie retoryczne , kto pamięta takie obrazy u siebie w domu , lub u przodków w rodzinie ?.. 

No własnie aż do lat 70 -tych wisiały sobie te  monidła na szczytowej ścianie w stołowym , obok obrazka święconego lub w sypialni nad małżeńskim łożem , tudzież  nad  tapczanem .

U moich znajomych długo były i podziwiałam te weselne  kreacje. hihihi..

We własnym domu stosunkowo niedawno znalazłam za szafą , jak robiłam generalne porządki.

Z pewnością też wisiały. ;)

 Ja już nie pamiętam, bo we wczesnym moim dzieciństwie , mieszkanko dwupokojowe  było skromnie umeblowane, aczkolwiek nowocześnie w  "meblościanki"  i "mazidła" już się nie wkomponowały.

Teraz "mazidło" mamy jest na szafie  a taty powędrowało do Krakowa i wisi nad łóżkiem wnuczka . :D

Piszę teraz celowo "mazidła" , bo z mamą oglądałyśmy kiedyś w ramach jakiś tam wspomnień stare etiudy filmowe  z lat 50-tych ubiegłego wieku . I jedna z nich poświęcona była takim wędrownym "artystom".
chodzili po domach i namawiali na te "mazidła".

Mama opowiadała, jak zajrzał do ich skromnego jednopokojowego mieszkanka w Powidzu ( bo tam wówczas mieszkali  ) taki artystka i namówił na takie "mazidło".

Z braku funduszy nie posiadali żadnego zdjęcia ślubnego , to sobie takie "portrety rodowe" u niego zamówili na podstawie zdjęć z legitymacji szkolnych , czy  z dowodu . Reszta została domalowana według jego mocy, czy raczej niemocy twórczej. Hahahha...

W tej nowelce filmowej, też takie dzieło zrealizował artysta domokrążca , ale coś się nie podobało zamawiającym i z tego powodu jakieś śmieszne rzeczy się działy.

Jak patrzyłyśmy na tę etiudę, to śmiałyśmy się z mamą  w głos, jak "głupie do sera".

Nic to ,  Monidło vel "mazidło "  jest ukryte w domu dla potomnych !...
Pa!  :D))))

Ps.
No niech będzie w przestrzeni wirtualnej . ::D
Monidło mojego taty. Młodziutki porucznik , zaraz po szkole pilotów w Dęblinie.
Ten portret rodowy wisi u mojego bratanka w jego pokoju. :)

Poniżej monidło rodziców razem.. :D)))

 Pa!  ;D